Właściwości lidokainy i jej zastosowanie w bólu ucha

wtorek, 17.1.2023 15:41 5406

Silny ból ucha upośledza codzienne funkcjonowanie chorego, niestety często uniemożliwia wykonywanie najprostszych czynności. Lidokaina (lignokaina, ksylokaina) jest jedną z najbezpieczniejszych substancji, która skutecznie uśmierza dolegliwości bólowe ucha. Poznaj właściwości tego związku chemicznego i dowiedz się, kiedy jeszcze warto sięgać po środki z lidokainą w składzie. Poznaj przeciwwskazania do stosowania i sprawdź, czym grozi przedawkowanie lidokainy.

Lidokaina – właściwości i zastosowanie związku chemicznego

Lidokaina (łac. lidocainum) to pochodna acetanilidu, należy do lokalnych anestetyków, stanowi substancję powszechnie stosowaną w wielu gałęziach medycyny. W ramach ciekawostki warto dodać, że lidokaina została zsyntetyzowana w 1943 roku przez szwedzkiego chemika Nilsa Lofgrena (pod nazwą Xylocaine). Ten popularny związek chemiczny ma trzy atomy węgla w części amidowej. Z uwagi na właściwości zmniejszające ból lidokaina wchodzi w skład różnego typu środków przeciwbólowych w formie żelu, plastrów, kremów, kropli, sprayu, pastylek do ssania. Co więcej, pochodna acetanilidu może być podawana dożylnie, na drodze iniekcji. Przykładowo, lidokaina w żelu łagodzi bolesne ząbkowanie niemowląt.

Poza uśmierzaniem bólu lidokaina ma również właściwości przeciwarytmiczne, w związku z czym jest używana w celu wyrównania arytmii pochodzenia komorowego. Substancja wspomaga proces leczenia pacjentów z częstoskurczem komorowym, jak i przedwczesnymi skurczami komorowymi. Lidokaina jest przydatna przy leczeniu bólu ucha, bólu gardła, a także dolegliwości bólowych towarzyszących chorobie hemoroidalnej. Pochodna acetanilidu jest wysoko ceniona we współczesnej stomatologii, a także w:

  • chirurgii, 
  • położnictwie,
  • ginekologii,
  • urologii, 
  • ortopedii.

Lidokaina skutecznie uśmierza ból ucha. Przyczyny dolegliwości

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, lidokaina łagodzi ból ucha, dając ulgę osobom zmagającym się ze stanem zapalnym narządu słuchu. Uśmierzenie bólu następuje w ciągu kilku minut od użycia środka z lidokainą. W przypadku dolegliwości bólowych ucha można sięgnąć po krople do uszu LIX o statusie wyrobu medycznego. Poza lidokainą krople o działaniu miejscowo znieczulającym zawierają również inny cenny składnik, glicerol, który działa osmotycznie, zmniejsza obrzęk przewodu słuchowego, a ponadto zmiękcza woskowinę uszną i ułatwia jej usunięcie. 

Czym może być spowodowany uciążliwy ból ucha? W wielu przypadkach jest objawem  infekcji o podłożu bakteryjnym, wirusowym, grzybiczym. Dolegliwości bólowe mogą też mieć związek z urazami mechanicznymi lub obecnością ciała obcego w przewodzie słuchowym (np. owada, waty, fragmentu zabawki, baterii alkalicznej). Pamiętajmy, aby w razie uciążliwego bólu ucha niezwłocznie skorzystać z pomocy medycznej. Lekarz pierwszego kontaktu lub specjalista otolaryngologii, dzięki odpowiedniej diagnostyce, odkryje źródło dolegliwości bólowych i wdroży optymalną ścieżkę leczenia.

Przeciwwskazania do stosowania lidokainy

Preparaty z lidokainą w składzie nie mogą być stosowane u wszystkich pacjentów. Przeciwwskazaniem jest np. stwierdzenie nadwrażliwości na substancję czynną lub substancję pomocniczą, bradykardia, zaburzenia czynności węzła zatokowego. Przeciwwskazaniem jest też zakażenie skóry w miejscu wykonywania znieczulenia (w przypadku środków z lidokainą do stosowania miejscowego). Dożylne podawanie lidokainy (w leczeniu bólu w okresie okołooperacyjnym) jest niewskazane, jeśli lekarz używa jednocześnie znieczulenia regionalnego. 

By uniknąć przykrych skutków ubocznych, należy prawidłowo dawkować środki z lidokainą, postępując zgodnie z informacjami umieszczonymi na ulotce, oraz stosować się do zaleceń lekarza.


LIX/12379/01/23

Źródła:

https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=512

https://www.mp.pl/artykuly/39402,lidokaina-w-walce-z-bolem-ucha-srodkowego

Farmakologia: podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy. Kostowski W., Herman Z. (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008: 455.