Czym jest cyberprzestepstwo

Przestępstwa komputerowe leżą w zainteresowaniu zarówno zorganizowanych grup przestępczych, które wykorzystują Internet i systemy komputerowe jako nowy instrument prowadzenia nielegalnej działalności, jak i pojedynczych cyberprzestępców. 

Przestępstwa komputerowe obejmują przestępstwa, w których przetwarzanie danych jest przedmiotem czynności wykonawczych (przestępstwa komputerowe sensu stricto) oraz przestępstwa, w których komputer jest jedynie środkiem do jego popełnienia (przestępstwa komputerowe sensu largo).

Do przestępstw komputerowych sensu stricto zaliczyć możemy m.in. hakerstwo, sabotaż komputerowy, a do przestępstw komputerowych sensu largo – oszustwo komputerowe, bądź piractwo komputerowe.

Podstawowym aktem prawnym, na którym opiera się walka z cyberprzestępczością w Polsce jest ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.), a w szczególności: 

• Art. 190a § 2 – podszywanie się pod inną osobę, fałszywe profile,
• Art. 202 kk – dot. treści pedofilskich,
• Art. 256 kk – ekstremizm polityczny – treści faszystowskie,
• Art. 267 § 1 kk – nieuprawnione uzyskanie informacji (hacking),
• Art. 267 § 2 kk – podsłuch komputerowy (sniffing),
• Art. 268 § 2 kk – udaremnienie uzyskania informacji,
• Art. 268a kk – udaremnienie dostępu do danych informatycznych,
• Art. 269 § 1 i 2 kk – sabotaż komputerowy,
• Art. 269a kk – rozpowszechnianie złośliwych programów oraz cracking,
• Art. 269b kk – tzw. „narzędzia hacker’skie”,
• Art. 271 kk – handel fikcyjnymi kosztami,
• Art. 286 kk – oszustwo popełniane za pośrednictwem Internetu,
• Art. 287 kk – oszustwo komputerowe.

Podstawowym aktem prawnym, na którym opiera się ochrona prawa autorskiego i praw pokrewnych w Polsce, które też w ramach zwalczania przestępczości gospodarczej wchodzą w szeroko rozumianą przestępczość komputerową, jest ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.).

źródło: KMP w Wałbrzychu