Majówka z dinozaurami? Ogród Botaniczny zaprasza!

Od pierwszego maja w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego będzie można podziwiać plenerową wystawę naturalnej wielkości dinozaurów z ery mezozoicznej. 8 precyzyjnie wykonanych modeli gadów przyjedzie do Wrocławia z JuraParku w Krasiejowie i będą to:

• Silezaur-roślinożerca, o stadnym trybie życia, który występował na terenie współczesnej Europy. Ten czworonożny gad mierzył ok. 2 metrów długości i ważył ok. 15kg.
• Scelidozaur – osiągający do 4 m długości roślinożerca (nazwa z greki tłumaczona jest jako „nożny jaszczur”)
• Ceratozaur-drapieżny gad będący teropodem czyli zwierzęciem dwunożnym
• Triceratops-roślinożerny dinozaur rogaty
• Velociraptor-teropod, mięsożerny. Pod względem budowy anatomicznej dinozaury te bardziej przypominały współczesne ptaki niż gady. Cechowały się dużą zwinnością i szybkością
• Tanikolagrez-jego nazwa tłumaczona jest jako „myśliwy o długich kończynach”, drapieżca
•  Avacertops-średniej wielkości dinozaur rogaty, roślinożerca
• Kentrozaur-roślinożerca osiągający do 5m długości i ważący ok. tony

Modele tych niezwykle ciekawych gadów są zgodne z oryginalnymi wymiarami i wykonane zostały z ogromną dbałością o szczegóły. I chociaż zwierzęta, które będą Państwo mogli obejrzeć w Ogrodzie, nie przetrwały do naszych czasów, to - co ciekawe - na ziemi wciąż rosną gatunki roślin, z którymi dinozaury żyły. Rośliny te to relikty dawnych czasów, które zachowały się po dziś dzień. Przedstawiciele roślin nagonasiennych: iglastych czy dobrze wszystkim znanego miłorzębu, paprocie, sagowce-który do dziś występują naturalnie na niewielkich obszarach lądów, a także przodkowie pierwszych roślin kwiatowych- przedstawicieli rodziny magnoliowatych. 

Do Ogrodu zaprasza jego dyrektor, prof. Zygmunt Kącki: „Wystawę dinozaurów, które kiedyś żyły na Śląsku, przygotowaliśmy w szczególnym miejscu – wśród roślin, które występowały w erze dinozaurów, takich np. jak np. miłorząb dwuklapowy czy przodkowie magnolii.”

Eksponaty będzie można oglądać od 1 do 30 maja, w godzinach otwarcia Ogrodu Botanicznego, od 9.00 do 18.00 (wyjście do 19.00). Serdecznie zapraszamy!

============================================================================= 

Avaceratops-r (późna kreda) był bardzo małym przedstawicielem dinozaurów rogatych. Przód czaszki przyozdabiał krótki pojedynczy róg. Głowa była okolona wspaniałą, ciężką kryzą. Przedstawiciele tego gatunku mogli żyć stadnie, odżywiając się nisko rosnącymi roślinami. Nazwany został od imienia Ava, które nosiła żona odkrywcy. Niefortunnie połączenie słów Ava i ceratops można przetłumaczyć jako rogatą twarz Avy.

Nazwa Ceratosaurus (późna jura) czyli „rogaty jaszczur” nawiązuje do jego rogu na nosie. To był niebezpieczny drapieżnik uzbrojony w skórny pancerz złożony z rogowych płytek pokrywających grzbietową stronę ciała. Miał potężne szczęki z dużymi, spłaszczonymi, sztyletowatymi zębami, róg na nosie i mniejsze wyrostki nad oczami. Jego zęby umożliwiały atak na nawet duże dinozaury roślinożerne. Osiągając wagę jednej tony ważył tyle co mały samochód.

Kentrosaurus-r (późna jura) został odkryty podczas prac wykopaliskowych prowadzonych z największym rozmachem w dziejach paleontologii, z udziałem setek robotników i tragarzy noszących pieszo tony znalezisk z głębi lądu do portu (Tanzania 1909-12). Kentrozaur należał do czworonożnych roślinożernych dinozaurów. Jego charakterystyczną cechą były płyty kostne zaczynające się tuż za głową serią płaskich, trójkątnych tarcz, które dalej biegły wzdłuż grzbietu, zmieniając się w długie kolce. Jak inne stegozaury, oprócz mózgu w głowie miał dziesięciokrotnie większe rozszerzenie rdzenia kręgowego w okolicy krzyżowej (tzw. drugi mózg) o niejasnej funkcji. Niektóre badania sugerują, że w miejscach tych znajdowały się tkanki magazynujące zapasy energii dla mięśni.

Sellosaurus (trias) był smukłym roślinożernym prozauropodem - były to średnich lub dużych rozmiarów dinozaury z potężnymi nogami i małymi głowami. Sellosaurus był prymitywniej zbudowany od długoszyich zauropodów. Chociaż żył ponad 200mln lat temu możliwe, że ciało było pokryte piórami.

Silesaurus  opolensis (późny trias) - w odkrywkowej kopalni iłu w Krasiejowie (niedaleko Opola) od kilku lat prowadzone są wykopaliska paleontologiczne. Największe emocje wśród paleontologów wywołało odkrycie szkieletów smukłych gadów opisanych jako Silesaurus opolensis w 2003 roku przez prof. J. Dzika. Są prymitywniejsze od dotychczas opisanych dinozaurów – stąd zaliczane są zwykle do tak zwanych dinozaurokształtnych. Wiekiem odpowiadają najstarszym znanym dinozaurom i mogą dać dobre pojęcie o wyglądzie ich przodków. Chociaż w Krasiejowie znaleziono około pół tysiąca kości różnych osobników tego gatunku, nie znaleziono kompletnego szkieletu.

Nazwa rodzajowa Tanycolagreus (późna jura) oznacza “myśliwy o długich kończynach”, co odnosi się do długich kończyn przednich. Tanycolagreus miał blisko cztery metry długości i głowę z wąskim pyskiem. Chociaż powiązania Tanycolagreus z innymi teropodami są niejasne, wielu badaczy uważa te dinozaury za spokrewnione z najstarszymi tyrannosauroidami.

Triceratops-r (późna kreda) był największym dinozaurem rogatym, a także jednym z ostatnich dinozaurów, jakie żyły na Ziemi przed wielkim wymieraniem sprzed 66 mln lat, które zakończyło panowanie wielkich dinozaurów. Duże stada triceratopsów pasły się na równinach ówczesnej Ameryki Północnej, przemierzanych w tym czasie także przez innego słynnego dinozaura – Tyrannosaurus rex. Cechą charakterystyczną tego ceratopsa były trzy rogi – pojedynczy krótki róg nosowy i dwa skierowane ku przodowi okazałe rogi wyrastające na czole. Z tyłu głowy rozpościerał się kostny kołnierz o szerokości prawie 2 metrów, który ochraniał ciało przed atakiem drapieżników. Jak wszystkie dinozaury, Triceratops był jajorodny. Dorosły Triceratops miał jedną z największych czaszek wśród lądowych kręgowców.

Nazwa znaczy "szybki grabieżca". Velociraptor (późna kreda) był szybki, zgrabny oraz zaopatrzony w ostre zęby, duże oczy i długie szpony na palcach. Jego cechą charakterystyczną były olbrzymie, sierpowate szpony na drugim palcu tylnych łap. Najbardziej spektakularny okaz Velociraptor’a został odkryty na Pustyni Gobi w 1971. Znaleziony szkielet welociraptora przytrzymywał pośmiertnie szkielet Protoceratops andreuisi. Protoceratops ten prawdopodobnie starał się obronić siebie lub gniazdo z jajami przed atakującym napastnikiem. W wyniku walki obydwa zwierzęta zmarły w tym samym czasie.