Vito Bambino miał koncert w Kłodzku. Pojawił się w „Chrobrym” i dał czadu... Niemal bez przerwy gadał [FOTO]

30 Zobacz galerię

To jest tekst wyłącznie dla dorosłych, zwłaszcza dla rodziców lub tych, którzy wychowują nastolatków. Vito Bambino, a właściwie Mateusz Dopieralski, to gwiazda show-biznesu, ale na spotkaniu z młodzieżą I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego dał prawdziwy koncert. Tym razem jednak nie śpiewał, ale mówił. O czym? Jak zwykle, o życiu. To była bardzo długa lekcja.

Trudno w to uwierzyć, ale po godz. 14:00 w piątek 6 września, do „Chrobrego” weszło dwóch dżentelmenów: gwiazdor muzyki pop, czyli właśnie Vito Bambino, i Michał Nocoń, aktor i reżyser teatralny związany z ziemią kłodzką. Co łączy obu panów? O tym za chwilę. Przywitali ich dyrektor szkoły Marcin Klimaszewski i jej uczeń, Mikołaj Manikowski. I co? Poszli do wirydarza, czyli dawnego klasztornego ogrodu.

Kiepski wstęp, jak na sensacyjne spotkanie, do którego tam doszło. Przed zaimprowizowaną sceną czekali już uczniowie „Chrobrego”, w pierwszym rządzie – jakżeby inaczej – grupa teatralna Dzikie koty. I tu przyszedł czas na suspens. „Koty” na co dzień inspiruje do pracy Michał Nocoń, który był... pierwszym profesjonalnym nauczycielem aktorstwa Mateusza Dopieralskiego, dziś znanego jako Vito Bambino.

Tak dwie gwiazdy, a przy tym przyjaciele, zaproponowały rozmowę przyszłym gwiazdom, których w „Chrobrym” jest bez liku. I pierwsza lekcja: szacunek. To nie był gwiazdorski popis, nie było demonstracji pod hasłem „jaki to ja jestem fajny”, ale opowieść o drodze, która prowadzi na szczyt, czy rzeczywiście warto tam się znaleźć i jak należy tam zmierzać, by tego potem nie żałować. Słowem kluczem okazało się „szczerość”.

Przytoczymy fragmenty ze spotkania, które trwało dobrze ponad godzinę, czyli tyle, ile klasyczny koncert. A były i bisy!– To nie jest artysta, to jest człowiek – dość zaskakująco przedstawił gościa Michał Nocoń. A wyjaśnienie zdumiało jeszcze bardziej: – On nie śpiewa piosenek. On na scenie opowiada o swoim życiu. A reżyser poznał je już dość dawno. Przyszły gwiazdor miał wtedy 14 lat i żył z rodzicami w Niemczech.

Czy nastolatkowi, który w domu mówił po polsku, a chodził do niemieckiej szkoły, było wówczas łatwo? Miał problemy jak niemal każdy młody człowiek. I podał przykład: – Mama mi powtarzała, że mam odstające uszy. On sam, żeby oswoić ten „feler” i rozbroić bombę, sam mówił wtedy rówieśnikom: – Mam odstające uszy. Nie dotykały go więc drwiny. W końcu uznał, że uszy mu wcale aż tak nie odstają. I teraz zdjął czapkę.

Teatr dla obu panów to nie tylko sztuka, ale i właśnie oswajanie rzeczywistości. Michał Nocoń zaproponował nastoletniemu jeszcze Mateuszowi rolę Mefistofelesa w adaptacji „Fausta”. Ten musiał do niej jednak przywdziać – on, hiphopowiec i młodzian, który wielbił amerykańską koszykówkę – różowe spodnie. – No, chyba ty! – przypomniał swoją ówczesną reakcję Vito Bambino. I tu dał młodszym kolegom kolejną lekcję.

– Gdy w teatrze odważysz się ubrać różowe spodnie, w realnym życiu zniesiesz wiele... – powiedział. A Michał Nocoń dodał wówczas, że po to pracuje w „Chrobrym” z Dzikimi Kotami, by w bezpiecznym środowisku członkowie tej grupy uczyli się traktować sztukę jako wstęp do realnego życia. Teatr jest jego dobrą szkołą. Vito Bambino, sam utalentowany i nagradzany w Niemczech aktor, przyznał rację swojemu mistrzowi.

„Ja z grubej skóry uszyty mam frak” – wokalista zacytował swój tekst. I przyznał się do wielkiego odkrycia, którego dokonał, gdy miał już 25 lat. Z wykształcenia jest „przedszkolankiem”. Po maturze pół roku pracował jednak w sklepie w Irlandii, żeby zarobić na uczelnię aktorską w Polsce. Dostał się w końcu do prywatnej szkoły w Kolonii, za którą sam płacił. Musiał na to zapracować. Szybko przyszły sukcesy, choć nie muzyczne.

A to odkrycie? Zmienił nie styl, ale podejście do tego, co robi. – Nie miałem więcej talentu, nie potrafiłem lepiej zaśpiewać, ale zacząłem robić to szczerze – powiedział uczniom. – To pomaga – przekonywał. Od tego czasu przekazuje dużo siebie w tekstach, a słuchacze mają do wyboru: przyjąć to albo nie. Pierwsi wchodzą w jego świat, czasem nawet zbyt mocno. – Muszę sobie z tym nauczyć radzić – przyznał piosenkarz.

O życiu prywatnym, rodzinie wiele nie opowiadał. Ale tego, co jest dla niego ważne, nie krył. – Jestem ojcem. Mam dwójkę dzieci – powtarzał kilka razy. – Nie chcę nawet o więcej prosić. Teraz chcę być dobrym tatą – to odpowiedź na pytanie, czy spełnił się jako artysta. A co zrobić, żeby zostać gwiazdę? – Nie chcieć nią być... – to jego pierwsza rada. – Cokolwiek byście robili, ważne będzie, czy to wam sprawia radość – dodał.

Vito Bambino za Szymonem Majewskim przytoczył w „Chrobrym” pewną anegdotę. Popularny prezenter natrafił na dwa sąsiadujące wulkany. Sprawdził ich oceny w Google: jeden miał 4,2, drugi 4,6. – Co ten pierwszy robi nie tak? – zastanawiał się. – Każdy z Was to jest wulkan na 5 punktów – mówił potem młodzieży. Sam Vito dodał, czego brakuje Polakom. To pewność siebie. – Weźcie to sobie „do plecaka” – radził.

I znowu szczerość... – Gdyby tak cały czas biegać w masce, to bym nie wytrzymał – mówił o show-biznesie. A żeby nie było tylko poważnie. Wielu zna go ze współpracy z Sanah i bijącej rekordy popularności piosenki „Ale jazz!”.  – Nie chciałem tego zrobić. Tam jest taka przygrywka straszna... – opowiadał. Dodał, że teraz na imprezach rodzinnych musi to śpiewać. To jednak żart, bo: – Cieszę się, że mnie Zuzia do tego zmusiła.

Artysta ma dystans do siebie. Spotkanie było w szkole, zatem w tej anegdocie musi wystąpić nauczycielka. Spotkał raz taką, która koniecznie chciała z nim mieć zdjęcie. Prosiła, żeby było z całą klasą. Vito zorientował się, że tylko ona tego chce, a uczniowie nie. – A kto to jest? – pytali ją podopieczni. Pani się jednak uparła. W „Chrobrym” to uczniowie chcieli z nim mieć zdjęcia. On nie odmawiał. Nawet dyrektor się „załapał”.

Michał Nocoń podkreślił: – Spotkałem po latach nie artystę, ale człowieka. I młodzież „kupiła” ten przekaz i taką formułę. To była przede wszystkim rozmowa dwóch dobrze znających się panów i tylko kilka pytań od uczniów. Wszyscy się jednak szanowali, choć młodzież od razu przeszła z artystą na „ty”. – Nie jest dla Was za stary na autorytet ?– spytałem. – Nie, ma takie fajne teksty – usłyszałem w odpowiedzi.

I to był finał najlepszego koncertu, jaki mógł dać artysta. Wieczorem śpiewał na 29. Festiwalu Górskim, ale dla nas to był bis do kłodzkiego wydarzenia. W „Chrobrym” dostał prezenty, w tym dresową szkolną bluzę. Natychmiast ją ubrał i chyba na wyrost zadeklarował, że wystąpi w niej w Lądku-Zdroju. A Michał Nocoń zasugerował, że nie musi to być koniec współpracy gwiazdora z kłodzką młodzieżą. Czekamy! [kot]

PS Na koniec pierwszego spotkania Michał Nocoń znów podkreślił, że artyści to też ludzie, porządni ludzie. – Nie wszyscy... – wtrącił wtedy Vito Bambino. Kogo zatem polecił? Kaśkę Sochacką! I jak go tu nie lubić?! Ale choć w kłodzkim „Chrobrym” dzieją się rzeczy niezwykłe, uczniowie mają prozaiczne problemy. Usłyszeliśmy od kilkorga, że nie mogą zostać dłużej, bo nie będą mieli czym wrócić do swoich miejscowości...