Naczynia sprzed 2700 lat w Starej Kopalni

Pod koniec maja 2016 r.do Starej Kopalni trafiła reklamówka z 7 całymi naczyniami glinianymi i częścią małego naczynia. Po stwierdzeniu przez archeologa, że są to zabytki archeologiczne i nie podlegają ustawie o rzeczach znalezionych, lecz ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zgłoszono znalezisko do Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków Delegatura w Wałbrzychu, występując jednocześnie o przekazanie naczyń w depozyt do zbiorów archeologicznych. Do czasu wydania i uprawomocnienia się decyzji zabytki są przechowywane w Starej Kopalni.

Naczynia: waza, misa, czerpaki (ówczesne garnuszki) i miniaturowe naczynia zostały wykonane około 2700 lat temu przez garncarki jednego z plemion kultury łużyckiej, która obejmowała tereny dorzecza Wisły, Odry, północne Morawy, północne Czechy, Saksonię, Łużyce i Brandenburgię. Ludność tej kultury zamieszkiwała osady otwarte, w końcowym etapie także grody – osiedla obronne, jak Biskupin. Podstawą gospodarki było rolnictwo z dużym udziałem hodowli zwierząt. Na wysokim poziomie stało garncarstwo, tkactwo, plecionkarstwo, obróbka drewna, kamienia, rogu i kości, znajomość odlewnictwa brązu. Prowadzono dalekosiężną wymianę handlową od Półwyspu Sambijskiego na północy do wschodnich wybrzeży Adriatyku na południu. Dla kultury łużyckiej, wchodzącej w skład wielkiego kręgu kultur pól popielnicowych obejmujących środkową i zachodnią Europę, charakterystyczny był zwyczaj palenia ciał zmarłych i pochówek prochów w naczyniach glinianych lub bezpośrednio w jamach wraz z darami grobowymi na płaskich cmentarzyskach.

Znalezisko będzie można zobaczyć na wystawie, która 16 września zainauguruje tegoroczne Europejskie Dni Dziedzictwa w Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia.