Rada Miejska Wrocławia złożyła hołd Ignacemu Janowi Paderewskiemu

11 października Rada Miejska Wrocławia VII kadencji „2014-2018” pragnąc uczcić 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości nadała sali sesyjnej Rady imię Ignacego Jana Paderewskiego. 

Podczas obrad odsłonięto także popiersie tego wyjątkowego pianisty, kompozytora i męża stanu. Autorem dzieła jest Tomasz Wenklar, artysta rzeźbiarz. 

– W ten szczególny sposób, upamiętniając 100. rocznicę odzyskania przez nasze państwo niepodległości, mamy również zamiar pożegnać się z miejscem, w którym my, radni VII kadencji, pracowaliśmy na rzecz i dla dobra mieszkańców Wrocławia – powiedział Jacek Ossowski, przewodniczący Rady Miejskiej Wrocławia. – Chcemy zostawić swój ślad współpracy, która opierała się na wzajemnym szacunku, mimo że niejednokrotnie różniliśmy się między sobą poglądami, opiniami, priorytetami. Do osoby Paderewskiego wszyscy możemy się jednak odwołać, niezależnie od tego, jaką politykę kochamy i czy w ogóle ją kochamy – podkreślał przewodniczący RM. 

Ignacy Jan Paderewski, wybitny kompozytor i światowej sławy pianista, mąż stanu i polityk był jednym z najważniejszych twórców polskiej niepodległości po 123 latach zaborów. Jego działania – podejmowane zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych – przyczyniły się w ogromnym stopniu do postawienia sprawy odbudowy niepodległego państwa polskiego na arenie międzynarodowej. Jego wizyta w Poznaniu 26 grudnia 1918 r. była impulsem do wybuchu zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. W styczniu 1919 r. przybył do Warszawy entuzjastycznie witany przez wielotysięczne tłumy mieszkańców. W swoim przemówieniu z okna hotelu Bristol powiedział: „Nie przyszedłem po dostojeństwa, sławę, zaszczyty lecz aby służyć, ale nie jakiemuś stronnictwu. Szanuję wszystkie stronnictwa, lecz nie będę należał do żadnego. Stronnictwo powinno być jedno: Polska, i temu jednemu służyć będę do śmierci".

16 stycznia 1919 r. został powołany przez Józefa Piłsudskiego na stanowisko Prezesa Rady Ministrów. W jego gabinecie reprezentowane były wszystkie opcje ówczesnej silnie podzielonej polskiej sceny politycznej. 

Wraz z Romanem Dmowskim reprezentował Polskę na konferencji pokojowej w Paryżu i podpisał Traktat Wersalski. Z funkcji premiera zrezygnował w grudniu 1919 r, kiedy uznał swą misję za wypełnioną.

Paderewski odwiedził Wrocław dwukrotnie. Pierwszy raz na początku swej kariery pianistycznej. Jako trzydziestojednoletni pianista wystąpił w lutym 1891 r. w auli Nowej Giełdy (dziś Hala Gwardii przy ulicy Krupniczej). 

Koncert ten stał się  powodem do dumy dla miejscowych Polaków. Drugi wrocławski koncert odbył się 10 lat później 26 października 1901 r. Pianista miał już za sobą znaczne sukcesy i cieszył się statusem gwiazdy o światowym formacie. Wystąpił w najważniejszej  sali koncertowej ówczesnego Wrocławia w tzw. Domu Koncertowym (róg obecnych ulic Piłsudskiego i Zielińskiego). Zagrał utwory Beethovena, Chopina, Liszta i własne. Zachwycił słuchaczy i recenzentów.  We Wrocławiu w 1901 roku powstał też portret artysty, który znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego.