Kamieniecki Klub Seniora: Legnica i Legnickie Pola

poniedziałek, 16.7.2018 14:33 2729 0

 Kolejnym miastem, na trasie 54. wyprawy Kamienieckiego Klubu Seniora, pod przewodnictwem niestrudzonej popularyzatorki atrakcji turystyczno-historycznych miejsc, p.  Marii Kacik, była znana i nieznana, nie tylko na Dolnym Śląsku, Legnica. Profesjonalnie zorganizowana wycieczka tradycyjnie cieszyła się ogromnym zainteresowaniem uczestników wiedzących, że bezpiecznie i pod profesjonalną opieką, mile spędzą czas.           Tradycją kamienieckich ekspedycji jest opracowanie programu przez przewodnika Andrzeja Jurasza. Dzięki opowieściom p. Andrzeja uczestnicy zmierzając do celu, mieli okazję i przyjemność poznawania mijanych miejsc, a opowieści były okraszane anegdotami i dykteryjkami.  Po legnickich zabytkach oprowadzał nas miejscowy cicerone, barwnie i profesjonalnie przybliżając walory atrakcji turystycznych.
*******************
         Legnica była ośrodkiem władzy dużo bardziej znanym w średniowieczu, niż obecnie a jej nazwa 
pierwszy raz pojawiła się w 1149 roku, w dokumencie Bolesława Kędzierzawego - księcia Polski. W 1241 roku Legnica zapisała się w historii Europy, bowiem, na Legnickich Polach rozegrała się słynna bitwa z Mongołami, która, choć nierozstrzygnięta, uratowała, po raz pierwszy, kulturę zachodnią przed ekspansją islamu. 
         Pierwszym zwiedzanym obiektem był 750-letni Zamek piastowski, który  był siedzibą i symbolem władzy - książąt piastowskich, starostów habsburskich, oraz urzędów pruskich i niemieckich. Zamek był rozbudowywany przez kolejne epoki i dzięki temu dzisiaj podziwialiśmy budowle, które powstały w jego obrębie: Palatium, które tworzy z oboma wieżami jednolitą bryłę warowni,  skrzydła zamkowe tworzące wewnętrzny dziedziniec z pochodzącym z XIX wieku budynku z renesansową fasadą. Natomiast zabytki, które uległy zniszczeniu podziwialiśmy w specjalnie przygotowanym pawilonie ekspozycyjnym. Najciekawszy fragment - wysoka Wieża Św. Piotra, udostępniona turystom, z niej podziwialiśmy widok na miasto i okolicę.
         Kolejnym zwiedzanym obiektem była katedra Św. Piotra i Pawła wzniesiona w latach 1333-80, a w XV wieku wzdłuż naw bocznych powstały kaplice. Poważnej przebudowy świątyni dokonano w latach 1892-94, kiedy to kościół zyskał styl neogotycki, ale utracił zabytkowy charakter. Wnętrze świątyni kryje ciekawe wyposażenie - potężny barokowy ołtarz główny z 1769 roku, XVI-wieczną, renesansową ambonę kamienną, brązową chrzcielnicę w kształcie kielicha mszalnego z XIII wieku posiadającą cechy stylu romańskiego, posągi Apostołów, liczne epitafia i inne zabytki sztuki.
25 marca 1992 roku Papież Polak - św. Jan Paweł II ustanowił kościół katedrą, w której w 1997 roku osobiście przebywał.
 

Więcej na stronie będącej źródłem tekstu:

http://katedra.legnica.pl
 
         Spacer po rynku dostarczył niezapomnianych wrażeń dzięki podziwianiu perełek architektonicznych takich jak m. in. dwa ratusze. Stary przypominający swym wyglądem barokowy pałac, uznawany za najciekawszy dolnośląski przykład tego typu architektury. Budowla powstała w latach 1737-41 i już w 1741 roku odbyło się tutaj pierwsze posiedzenie rady miejskiej, a ostatnie w 1905 roku. Stary ratusz łączy się z przylegającym do niego od strony północnej budynkiem teatru, obecnie w jego wnętrzach gości Teatr im H.  Modrzejewskiej. Nowy  n
eorenesansowy ratusz wzniesiony został w latach 1902-05 jako nowa siedziba władz miasta. Czterokondygnacyjny Ratusz nakryty jest dwuspadowym dachem i reprezentuje styl neorenesansowy z elementami baroku. Elewacje od strony pl. Słowiańskiego, ul. Św. Piotra i ul. Witelona odznaczają się bogatą dekoracją architektoniczno-rzeźbiarską.
         Portal wejściowy zdobi korona miejska - motyw użyty również w zwieńczeniu bogato zdobionej tarczy z herbem Legnicy, w górnej części frontonu.  
    
 
*******************
         O wszystkich atrakcjach Legnicy trudno napisać w tak krótkiej relacji ale postaram się, trochę w stylu japońskich wycieczek po Europie, zasygnalizować atrakcje godne obejrzenia w mieście zwanym i znanym z racji filmu „Małą Moskwą”.   
Opisując w telegraficznym skrócie atrakcje Legnicy mam na celu zachęcenie do odwiedzin pięknego grodu nad Kaczawą. 
Dom „Pod Przepiórczym Koszem”
to pochodząca z XIV wieku, narożna kamieniczka usytuowana w zabudowie śródrynkowej naprzeciw gmachu teatru Modrzejewskiej, przebudowana i bogato przyozdobiona sgraffitem* w połowie XVI w. Nazwę swą zawdzięcza oryginalnemu, cylindrycznemu wykuszowi na wysokości I i II piętra. Sgraffito pokrywa wykusz i całą elewację budynku od strony ul. Kopernika. 
(Oprac. na podst. „Legnica: przewodnik po mieście.” Izy Sadurskiej-Ziątkowskiej, Jacka Głomba, Krzysztofa Raczkowiaka)
Więcej można przeczytać i zobaczyć na stronie będącej źródłem tekstu:
http://zabytki.legnica.eu/kamienica-pod-przepiorczym-koszem  
 
Fontanna Neptuna
         Na rynku stoją dwie barokowe fontanny z mitycznymi postaciami. W północnej części rynku, zwanego dawniej targiem rybnym, znajduje się fontanna z 1733 roku. Pośrodku fontanny jest postać Syreny, zwanej Panną Wodną. Po południowej stronie, stoi barokowa fontanna z XVI wieku. Jej obecny kształt pochodzi z 1731 roku z położonym w centrum posąg Neptuna, trzymającego w ręce trójząb, a w nogach boga morza widnieją trzy delfiny. 
Na obu zabytkowych, kamiennych obudowach fontann wyrzeźbiony jest motyw tarcz z dwoma skrzyżowanymi kluczami. Do 1741 roku był to herbLegnicy.
 
Więcej na stronie będącej źródłem tekstu:
http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/25671,legnica-barokowe-fontanny.html
 
         W Muzeum Miedzi w Legnicy znajduje się wystawa o Akademii Rycerskiej – elitarnej uczelni kształcącej młodzież szlachecką, od 1708 roku. Ekspozycja składa się z dwóch części, opisujące dzieje instytucji oraz historię gmachu. Centralnym punktem jest makieta budynku, wykonana w skali 1:100, która umożliwia zapoznanie się z fazami budowy oraz funkcjami pomieszczeń w XVIII wieku. Wystawa prezentuje ponadto ikonografię gmachu, portrety i dzieła osób związanych z dziejami szkoły, dokumenty oraz przedmioty kultury materialnej epoki.
Więcej na stronie będącej źródłem tekstu:
www.muzeum-miedzi.art.pl/wystawy-stale/233-akademia-rycerska-w-legnicy
 
**************************
         Niebywałym miejscem jest Kościół św. Jacka w Legnicy, oddana do użytku w 1908 świątynia jako kościół ewangelicki zadedykowany pamięci cesarza Fryderyka III. Wzniesiono ją w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego według projektu architekta Friedricha Hossfelda
. Wieża kościelna ma wysokość 73 metrów, a krzyż, znajdujący się na jej szczycie, 4,5 metra. Zwieńczony jest metalowym, pozłacanym kogutem. W środku wieży znajduje się ręczny mechanizm zegarowy, który nadal działa. Z trzech dawnych dzwonów zachował się do czasów współczesnych tylko jeden.  W 2002 roku kościół został ogłoszony lokalnym sanktuarium św. Jacka.
Więcej na stronie będącej źródłem tekstu:
http://www.jacek-legnica-sanktuarium.pl/
 
         Nie tylko z kronikarskiego obowiązku wspominam, że odwiedziliśmy miejsce, które dało nazwę Legnicy nowe określenie - „Mała Moskwa”, dawnej dzielnicy radzieckiej,  zwanej obecnie potocznie „kwadratem”.

****************************

 
         Po opuszczeniu Legnicy wyruszyliśmy na Legnickie Pola, miejsce znane z bitwy z 9. kwietnia 241 roku, która mimo, że nie była rozstrzygnięta, spowodowała zatrzymanie najazdu Mongołów i uratowanie pozostałej części Europy. W bitwie zginął książę śląski Henryk II Pobożny, którego bohaterską śmierć uhonorowała Jego matka,  Św. Jadwiga Śląska fundując kościół oraz klasztor, w którym osiedli benedyktyni, którzy na początku XVIII wieku wybudowali w tym miejscu nowy kościół i klasztor p. w. Św. Krzyża i Św. Jadwigi. Świątynia oraz budynki klasztorne zaprojektowane zostały przez jednego z najwybitniejszych architektów europejskiego baroku - Kiliana Ignacego Dientzenhofera. Fasadę Sanktuarium ozdobiono bogatą dekoracją rzeźbiarską przedstawiającą wydarzenia historyczne związane z tym miejscem. Podobna dekoracja zdobi wnętrze świątyni. Zobaczyć tu można 16 posągów z piaskowca i sporo rzeźb drewnianych, pozłacanych. Dominują tu jednak freski, które pokrywają całe sklepienie. W ołtarzu głównym kościoła widnieje obraz prezentujący tragiczne chwile odnalezienia ciała księcia Henryka Pobożnego. W sanktuarium koniecznie trzeba zwrócić uwagę na organy umieszczone w bogatym prospekcie. 
 
Więcej na stronie będącej źródłem tekstu:
http://www.legnickiepole.pl/zabytki-mainmenu-12/historia-legnickiego-pola-mainmenu-127.html
****************************
         Przygotowania do kolejnej 55. wyprawy idą pełna parą. Tym razem będzie okazja poznać bliżej Sandomierz i Kazimierz. 


Foto: 
 Andrzej Jurasz  
Tekst: 
Krzysztof Woliński
 
*/ Sgraffito języka włoskiego graffiare - ryć, drapać, technika dekoracyjna malarstwa ściennego. Polega na nakładaniu kolejnych, kolorowych warstw tynku lub kolorowych glin i na zeskrobywaniu fragmentów warstw wierzchnich w czasie, kiedy jeszcze one nie zaschły (nie utwardziły się). Poprzez odsłanianie warstw wcześniej nałożonych powstaje dwu- lub wielobarwny wzór. Technika sgraffito znana w starożytności, szczególnie popularna w okresie renesansu przy dekorowaniu fasad obiektów włoskiej architektury. Sgraffito bywa też stosowane współcześnie; trwałość wszelkich rozwiązań sgraffitowych stale się obniża, z powodu wzrostu ilości związków węgla w atmosferze, które wraz z wodą opadową tworzą cząstki kwasu węglowego. Niszczy on powierzchnię tynków, a tym samym sgraffito; przeciwdziała się temu stosując dodatkowe warstwy ochronne – krzemianowe lub woskowe. 
 
 

Dodaj komentarz

Komentarze (0)