Uhonorowanie mogiły Stefana Bobuli w Szalejowie Górnym [Foto]

90 Zobacz galerię

W czwartek, 7 lipca na cmentarzu parafialnym w Szalejowie Górnym  uhonorowano mogiłę żołnierza Wojska Polskiego oraz funkcjonariusza Policji Państwowej, Stefana Bobuli. Uroczystość przeprowadzona została zgodnie z ceremoniałem policyjnym przy udziale warty honorowej, orkiestry oraz kompanii honorowej i grup rekonstruktorów.

Uroczystości ku pamięci Stefana Bobuli, zostały zorganizowane w ramach Projektu „Ocalamy”, w których insygnium „Ojczyzna Obrońcy Swemu” oznaczony został grób – bohatera walk o niepodległość oraz funkcjonariusza Policji Państwowej.  W wydarzeniu wzięli udział m.in. : Jarosław Kresa, wicewojewoda dolnośląski, Dariusz Wesołowski, Komendant Wojewódzki Policji we Wrocławiu, Paweł Rozdżestwieński, dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu, Maciej Awieżń, starosta kłodzki, Zbigniew Tur, wójt gminy Kłodzko, Agata Winnicka, zastępca burmistrza Polanicy-Zdroju oraz najbliższa rodzina Stefana Bobuli.

Po zakończeniu uroczystości na cmentarzu,  w miejscowym Domu Ludowym otwarta została wystawa poświęcona historii Policji Państwowej.

STEFAN BOBULA vel BABULA 1898–1967

Urodził się 28 listopada 1898 r. w miejscowości Żmudcze k. Kowla na Wołyniu jako syn Piotr i Julianny z d. Wąsik. Od 1918 roku czynnie zaangażowany w walkę o niepodległość Rzeczpospolitej. Wedle przekazów rodzinnych w listopadzie 1918 roku brał udział w walkach o Lwów walcząc na odcinku Góra Stracenia, pod dowództwem Romana Abrahama. Następnie został żołnierzem pułku ułanów dowodzonego przez Konstantego Plisowskiego, służąc w szeregach 1. Dywizji Jazdy. Uczestniczył również w wojnie polsko-bolszewickiej jako żołnierz 3 szwadronu policyjnego podporucznika Andrzeja Jezierskiego ze składu słynnego Dywizjonu Jazdy Ochotniczej „Huzarów Śmierci”. Wojnę zakończył jako ułan 13. Pułku Ułanów Wileńskich.

W latach 1928–1929 roku służył w Korpusie Ochrony Pogranicza jako żołnierz szwadronu kawalerii KOP w Łużkach. Po opuszczeniu wojska, zamienił dotychczas noszony mundur na mundur policyjny. Był absolwentem Centralnej Szkoły Policji Państwowej w Mostach Wielkich, po której rozpoczął służbę najpierw w Kozienicach, a następnie w XIII Okręgu na Wołyniu. Osiadł w miejscowości Siółki k. Kowla i założył rodzinę, żeniąc się w 1934 roku z Genowefą Kruczyńską. W 1939 roku pozostawał już poza służbą policyjną, lecz nie uchroniło go to przed deportacją w głąb Związku Sowieckiego w lutym 1940 roku.

Zwolniony złagru w 1942 roku rozpoczął służbę w wojsku formowanym w Sielcach nad Oką. Walczył w szeregach najpierw 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, a następnie 2. Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Szczęśliwie powrócił z frontu, a w 1946 roku został zdemobilizowany. Wraz z repatriowaną ze Związku Sowieckiego rodziną osiadł na Dolnym Śląsku. W 1958 roku poważnie zachorował i po 10-letnich zmaganiach z nią zmarł w dniu swoich urodzin w 1967 roku.

Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Szalejowie Górnym.