Cud świata w Międzygórzu! Teraz zejdziemy też do kanionu potoku Wilczka. Czy zobaczymy stamtąd słynny wodospad?

34 Zobacz galerię

„Dla lasu, dla ludzi” – to hasło Nadleśnictwa Międzylesie, które wita nas przy wejściach do rezerwatu „Wodospad Wilczki” w Międzygórzu. W czwartek, 8 lutego, wykonawca przebudowy zejścia do kanionu tego górskiego potoku przejął plac budowy. Wspólna inwestycja gminy Bystrzyca Kłodzka i Nadleśnictwa ma być gotowa przed wakacjami. Właśnie dla nas, dla ludzi.

Podpisanie umowy w tej sprawie nie odbyło się w urzędzie, ale na miejscu, po przejściu trasą, której ma dotyczyć przebudowa. Ale cóż się dziwić? Ziemia kłodzka pełna jest  cudownych miejsc, jednak Międzygórze słusznie słynie z niepowtarzalnego klimatu. Od lat Nadleśnictwo Międzylesie inwestuje, byśmy mogli obcować z pięknem natury. A wodospad Wilczki jest... zupełnie wyjątkowy! Kto tam nie był, niech obejrzy zdjęcia.

Tym razem nadleśniczy Krzysztof Rusinek poprowadził wyjątkowo liczną grupę urzędników i samorządowców z burmistrz Renatą Surmą na czele, po stromych schodach, które prowadzą do kanionu. To właśnie one, powstałe jeszcze w czasach niemieckich, mają być przebudowane. Pojawią się przy nich nowe poręcze, lampy i ławki, by móc po drodze spocząć, bo to nie ma być trasa dla wyczynowców, ale dla wszystkich.

I warto było tam pójść, ale... Pierwsza niespodzianka: samego wodospadu z dołu nie widać! Tafla czyściutkiej wody mieni się wprost kolorami. Urzekło to samą panią burmistrz, która nie oparła się, by nie robić zdjęć. Wodospad jest za niewielkim załomem. Gdy spytaliśmy nadleśniczego Rusinka, czy nie myślał o tarasie, który mógłby wejść w potok, by z niego podziwiać wodospad, odpowiedział, że myślał. I myśli.

Na razie na konstrukcję taką nie zgadzają się Wody Polskie. Ale, jak przekonuje nadleśniczy, takie pomysły wymagają cierpliwej perswazji i rozmów. Temat nie jest zamknięty. Ma też kolejny plan. Wzdłuż doliny Wilczki, w kierunku zapory, prowadzi szeroka leśna ścieżka. To nie tylko turystyczna atrakcja, ale też sposób, by bezpiecznie przejść poniżej ulicy Wojska Polskiego, przy której nie ma chodników.

A dalej... Uzgadnia już z Wodami Polskimi, by można było przejść przez zaporę z 1908 roku i wrócić do centrum Międzygórza z drugiej strony rzeczki. Tam też w przyszłości Nadleśnictwo Międzylesie chciałoby inwestować. „Dla lasu, dla ludzi”... My wróciliśmy jeszcze tą samą drogą, którą zeszliśmy i... na każdym kroku widzieliśmy coś nowego. Nawet tam zbudowana po powodzi lat 90. XX wieku robi wrażenie.

Nic dziwnego, że po takiej wycieczce samo podpisanie umowy odbyło się w doskonałej atmosferze. Endorfiny wyzwolone po wysiłku w naturze zrobiły swoje. A my nie mogliśmy sobie odmówić przyjemności, by pospacerować po miejscach, które lubiła Marianna Orańska (1810-83), królewna niderlandzka i dawna właścicielka Międzygórza, z której inicjatywy teren wodospadu został zagospodarowany w połowie XIX wieku.

Wejść do Rezerwatu „Wodospad Wilczki” można też tzw. deptakiem od centrum miejscowości. To stamtąd Nadleśnictwo Międzylesie poprowadziło kilka lat temu ścieżki, które do dziś wiodą nas do wodospadu po drodze ucząc czym jest las i jak chronić przyrodę. „Deptak” został sfinansowany z Funduszy Europejskich nie przeraźmy się zatem nazwą zadania, w której jest mowa o „kanalizowanie ruchu turystycznego”.

Sam rezerwat położony jest 530-590 metrów n.p.m., zatem wspinaczka po nim nie jest zbyt uciążliwa, a co chwilę czekają na zmęczonych wędrowców ławki. A po drodze do wodospadu zwanego „Perłą Sudetów” widzimy jak Wilczka spada bardzo wąskim jarem o pionowych ścianach skalnych, a dalej jej wody płyną pięknym zalesionym wąwozem, którym po zakończeniu najnowszej inwestycji przejdziemy. Po prostu cud! [kot]