Bulimia – w niewoli psychicznego głodu

piątek, 15.12.2017 09:33 1231 1

Każdy z nas dąży do doskonałości. Oglądając zdjęcia pięknych, szczupłych ludzi w mediach społecznościowych, telewizji czy gazetach marzymy, aby wyglądać jak oni. Jednak czy kult piękna jest zdrowy? Coraz częściej słyszymy o różnych zaburzeniach odżywiania między innymi o bulimii.

Czym jest bulimia?

Najbardziej znanym zaburzeniem odżywania jest anoreksja, niektórzy mogą nie zdawać sobie sprawy o istnieniu równie niebezpiecznej choroby jaką jest bulimia. Tak jak anoreksja prowadzi do wyniszczenia organizmu jest jednak trudniejsza do zauważenia przez otoczenie osoby chorej. Nazywana jest żarłocznością psychiczną. Jest to choroba charakteryzująca się okresowymi napadami obżarstwa i nadmierną koncentracją na kontroli masy ciała. W celu zapobiegania tycia stosują drastyczne metody. Na bulimię częściej chorują kobiety. Często anoreksja oraz żarłoczność mogą występować po sobie. W niektórych przypadkach można zauważyć poprawę stanu pacjentki, która chorowała na jadłowstręt poprzez zwiększenie masy ciała. Jednak po jakimś czasie wychodzi na jaw sekwencyjne przejadanie się i wymiotowanie. Istnieją dwa typy osób chorujących na bulimię:

  • Przeczyszczający – po napadzie objadania się występuje prowokowanie wymiotów, zażycie środków przeczyszczających lub moczopędnych, wykonanie lewatywy
  • Nieprzeczyszczający – po napadzie objadanie się występuje restrykcyjna dieta, niekiedy w postaci głodówki lub wykonywanie wyczerpujących ćwiczeń.

Objawy bulimii są trudne do zauważenia przez bliskich chorej osoby. Często kryje się ona ze swoimi zachowaniami, które mają zapobiegać przybieraniu na masie, a jej waga nie odbiega skrajnie od norm przez co wszystko wydaje się w porządku. Osoba taka może po obfitym posiłku od razu udać się do toalety oraz może być ogólnie zafascynowana jedzeniem np. znać dokładną kaloryczność niektórych potraw. Jednak często pojawiają się różne objawy fizyczne i psychiczne, które mogą zaniepokoić:

  • Fizyczne: zmęczenie, ospałość, bóle głowy, sucha skóra, uszkodzenie szkliwa zębów, opuchlizna twarzy i policzków, podrażnienie przełyku, choroby układy pokarmowego takie jak np. zgaga, refluks,
  • Psychiczne: niepokój, zły nastrój, niechęć do własnej osoby, poczucie wstydu i upokorzenia, stany depresyjne, uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających.

Przyczyny tego zaburzenia odżywiania się mogą być różne. Według specjalistów żarłoczność psychiczna ma podłoże w różnych sferach życia. Pierwszym z nich są czynniki biologiczne i zaliczamy do nich: przewlekle podniesiony poziom hormonów stresu, zaburzenia funkcji neuroprzekaźników: serotoniny (odpowiada za samopoczucie, lęk, apetyt), norepinefryny (odpowiada za stres) i dopaminy (związana z mechanizm nagrody), zaburzenia poziomu greliny (odpowiada m.in. za odczuwanie głodu i szybkość metabolizmu).

Duże znaczenie mają czynniki psychologiczne. Uważa się, że niektóre cechy osobowości mogą zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia bulimii, będziemy do nich zaliczać: niską samoocenę, poczucie beznadziejności, paniczny lęk przed przytyciem, problemy z kontrolowaniem zachowań impulsywnych, niestabilność emocjonalną, nieumiejętność wyrażania gniewu. Także środowisko rodzinne ma bardzo duże znaczenie przy rozwoju choroby. Jeśli ktoś z naszej rodziny już wcześniej chorował na zaburzenia odżywiania jest szansa, że możemy znajdować się w grupie ryzyka. Do przyczyn środowiskowych zaliczamy również: brak poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie, zachowania rodziców – w przypadku, gdy dziecko nie czuje się akceptowane, nie odczuwa wsparcia od rodziców lub rodzice są bardzo krytyczni i sami namawiają do odchudzania, historia zaburzeń emocjonalnych i uzależnień w najbliższej rodzinie.

Duży wpływ na występowanie u dziewcząt i młodych kobiet zaburzeń odżywania takich jak anoreksja czy bulimia są ideały piękna, które otaczają nas z każdej strony.

Jak leczyć bulimię?

Główną metodą pomocy osobom z zaburzeniami jest psychoterapia. Jednak, aby przynosiła ona efekty jest potrzebna silna motywacja wewnętrzna. Terapia może być prowadzona indywidualnie i grupowo. Często, gdy pacjentka widzi wsparcie w bliskich oraz że nie jest sama z tym problemem, wspomaga ją to w walce o własne zdrowie. Ze względu na częste powiązania wystąpienia choroby z relacjami w rodzinie, zaleca się również terapię rodzinną. Drugim bardzo istotnym elementem powrotu do zdrowia jest nauka jedzenia. Najczęściej odbywa się ona pod nadzorem lekarza oraz psychologa. Pacjentka uczy się nowych nawyków żywieniowych, także po posiłku nie może wyjść do toalety przez określony czas, aby uniemożliwić pozbycie się spożytego pokarmu. Ważna jest także odpowiednia dieta, ponieważ po dłuższym czasie trwania choroby mogą wystąpić niedobory minerałów i witamin w organizmie.

Leczenie bulimii jest trudnym i czasochłonnym procesem. Podstawą sukcesu jest motywacja pacjentki, wsparcie bliskich oraz wykwalifikowani specjaliści, którzy pomogą powrócić do zdrowia, dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu.

 

Artykuł powstał we współpracy z psychologami z Poradni Psychologicznej Empatio Magdaleny Senderowskiej: http://psycholog-ms.pl/specjalizacje/psycholog/

 

Przeczytaj komentarze (1)

Komentarze (1)

niedziela, 17.12.2017 09:53
Natalia S z Bielawy 2 kl LO wygląda jak BULINKA OKRAGLINKA to jest siostra SANDRY S uczy j ang a jej matka MANDOLINA MERDALONKA Kaska S baba chlop ojciec Kurac wypasiony na g