"Zdalne nauczanie, to jak pisanie przez szybę". Kolejne opinie naszych Czytelników

Temat zdalnego nauczania okazał się bardzo ważny i to dla wielu grup społecznych. Świadczy o tym liczba opinii jakie docierają do naszej redakcji. Niestety, niemal wszystkie są negatywne. Okazuje się, że zdalne nauczanie wprowadzone przez rząd być może ograniczyło zachorowalność na koronawirusa, ale źle wpłynęło na zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży, a także na poziom jej wiedzy.

Poprzednie wypowiedzi naszych Czytelników znajdują się TUTAJ, a poniżej najświeższe, które dotarły do redakcji. Zaczynamy od bardzo ciekawych spostrzeżeń nauczycielki.

Nawet najlepiej technicznie poprowadzona lekcja online nie zastąpi nauczania stacjonarnego. Dzieciom potrzebne jest skupienie uwagi na temacie, a nie działanie „rozpraszaczy”, jak nazywają telefon komórkowy, grę, rodzica siedzącego obok i przysłuchującego się lekcji lub co gorsza komentującego tok zajęć albo podpowiadającego swojemu dziecku. Dzieci podkreślają, że sytuacja w klasie motywuje je do pracy, do rzetelnego przygotowania się do sprawdzianu. Nauczyciel motywuje do pracy pochwałą lub naganą, zmusza ucznia do twórczej pracy. Dzieci rozumieją, że brak kontaktu z rówieśnikami wpływa negatywnie na ich psychikę. Chcą porozmawiać, pożartować, zwyczajnie być ze sobą. Brakuje im kontaktów interpersonalnych!!! Jako nauczyciel mam już dość wymyślania tematów do dyskusji, pytań o to czy się dobrze czują, choć wiem, że jest im to bardziej potrzebne niż kolejna omówiona lektura. Dalsza izolacja spowoduje nieodwracalne straty.

A teraz zrozpaczony sytuacją rodzić i uczennica technikum, którzy jasno mówią o problemach psychicznych.

Mama dwójki uczniów

Syn jest w klasie 8. Przed nim egzaminy. Nauka zdolna doprowadziła mojego syna do załamania nerwowego do tego stopnia, że przebywa w szpitalu. Nauka zdolna to paranoja i śmiechu warte. Nic nie funkcjonuje. Dzieci nie wyciągają nic z tych lekcji. Córka jest w 5 klasie. Ciągle człowiek siedzi z zadaniami, tłumaczy dzieciakom, a te lekcje... Dzieci gadają non stop i nie na temat tak jakby to wakacje były. Dzieci już zmęczone są tą nauką. Niech wracają do szkoły i państwo niech zadba o młodzież. Moim zdaniem odszkodowanie powinni zapłacić młodzieży za utratę zdrowia, doprowadzająca do myśli samobójczych. Te nasze państwo przez tą pandemię niszczy młodzież. Są zacofani w nauce. Jeszcze trochę to co drugi dzieciak przejdzie załamanie. Już oddziały psychiatryczne są przepełnione pomału. Rodzic nie może podjąć zatrudnienia, bo jak, jeżeli są ciągle problemy z internetem, nie każde dziecko sobie z tym radzi. Przede wszystkim klasy maturalne i ósme powinny wrócić do szkół, a nie 1-3. To są nieprzemyślane decyzję moim zdaniem.

Uczennica 2 klasy technikum

Jestem uczennicą 2 klasy technikum. Jestem na kierunku architektura krajobrazu. W pierwszej klasie technikum chodziłam do innej szkoły, a w tym roku szkolnym przeniosłam się właśnie do tego technikum, do którego teraz chodzę. Jeśli chodzi o zdalne nauczanie, to jest po prostu masakra. Nie daję sobie rady psychicznie, ciągle czekam aż wrócimy normalnie do szkoły, chociaż powoli zaczynam tracić nadzieję. Uważam że zdalne nauczanie to nawet nie jest 1/3 nauki, to jest jak pisanie przez szybę. W czerwcu zdaję egzamin zawodowy, niby mamy jakieś przygotowania, ale nic nie zastąpi stacjonarnego nauczania. Cała pandemia na tyle zniszczyła mi zdrowie psychiczne, że cały czas biorę leki i uczęszczam na terapię do psychologa. Nie cierpię lekcji online i tego wiecznego siedzenia przed ekranem tabletu. Bardzo tęsknię za normalną nauką w szkole. Kiedy przez cały wrzesień i część października chodziliśmy do szkoły, mimo że miałam trochę problemów, to w głębi serca byłam bardzo szczęśliwa, że chodzimy normalnie do szkoły. Moją szkołę do której teraz chodzę pokochałam całym sercem, bardzo się zadomowiłam i czekam aż normalnie wrócimy do szkoły. Zdalne nauczanie powoduje problemy psychiczne z powodu wiecznej izolacji w domu. Bardzo dużo dzieci ma z tego powodu kłopoty z psychiką i chcą wrócić do normalnego życia w szkole. Z utęsknieniem czekam aż wrócimy do szkoły stacjonarnej. Myślę że to wszystko co mogę powiedzieć o zdalnym nauczaniu.

Oczywiście nadal oczekujemy na opinie nauczycieli, rodziców i uczniów. Drodzy uczniowie napiszcie jak się czujecie zamknięci w domach – fizycznie i psychicznie. Czy faktycznie jesteście w stanie czegoś się nauczyć i jak radzicie sobie z zadaniami domowymi? Kochani rodzice, a wy opowiedzcie jak zachowują się dzieci czy musicie poświęcać im sporo czasu na tłumaczenie lekcji? A od nauczycieli oczekujemy wyjaśnień, jak im się prowadzi takie lekcje i czy ten sposób nauki jest lepszy czy gorszy od stacjonarnego. Piszcie na adres: laskiewicz@doba.pl, a w tytule piszcie „zdalne nauczanie”. Dziękujemy za wszystkie opinie.