Borelioza – choroba zawodowa rolników
Praca i życie na wsi narażają człowieka na zwiększony kontakt z kleszczami które, choć niewielkie, są nosicielami wielu groźnych chorób. Najczęściej przyczyniają się do zachorowania na boreliozę i kleszczowe zapalenie mózgu. Według danych KRUS, co roku wzrasta liczba chorób zawodowych, dlatego apelujemy o uważność, gdyż nieleczona borelioza, może z czasem prowadzić do śmierci.
Kleszcze większości z nas kojarzą się z lasami, ale spotkamy je niemal wszędzie: na łąkach, nad rzekami i jeziorami, w zaroślach a nawet na trawnikach w miastach i na wsiach. Zagrożenie ugryzieniem przez kleszcza dotyczy praktycznie terenu całego kraju. Aktywność kleszczy występuje między majem a listopadem, a najwięcej zachorowań notuje się w czasie żerowania nimf – od maja do sierpnia.
Chorobami odkleszczowymi można zakazić się poprzez:
- ukąszenie przez zakażonego kleszcza lub owada,
- spożycie surowego mleka lub mięsa zakażonej krowy, kozy, owcy,
- prawdopodobne jest też zakażenie płodu przez łożysko i dzieci przez mleko zakażonej matki,
- kontakty seksualne,
- skrajnie rzadko przez rany na skórze.
Borelioza przebiega w dwóch fazach – wczesnej, trwającej do kilku tygodni od zakażenia i późnej, mogącej trwać nawet lata. Różnią się one objawami, których liczba powoduje często błędne diagnozowanie. U różnych osób choroba może przebiegać całkowicie odmiennie. Ważne, by zgłaszać lekarzowi wszystkie niepokojące objawy – nawet te pozornie niezwiązane z ukąszeniem przez kleszcza.
Krętki boreliozy atakują układ nerwowy (penetrują płyn mózgowo rdzeniowy, mózg i opony mózgowo-rdzeniowe) krótko po zakażeniu, wpływając na zachowanie osoby zarażonej. Borelioza bywa więc mylona z chorobami psychicznymi, nerwicą, reumatoidalnym zapaleniem stawów, wadami serca, stwardnieniem rozsianym czy chorobą Alzheimera.
Tylko rozpoznany rumień wędrujący jest potwierdzeniem zakażenia i podstawą do rozpoczęcia leczenia. Jeśli nie wystąpił (został zignorowany lub pomylony z innym objawem), do zdiagnozowania boreliozy konieczne jest wykonanie testów diagnostycznych.
Aby zmniejszyć ryzyko ukąszenia przez kleszcza należy:
- możliwie szczelnie okrywać ciało (koszula z długimi rękawami, spodnie z długimi nogawkami, kryte buty, wysokie skarpety – nie muszą być grube, żeby skutecznie ochronić – wskazane jest także nakrycie głowy); o odpowiedni strój należy zadbać zwłaszcza podczas prac polowych, pracy w lesie, zbierania owoców runa leśnego;
- nie siadać bezpośrednio na trawie, na zwalonych drzewach;
- unikać spacerów w wysokiej trawie, zaroślach – należy wybierać przetarte ścieżki;
- zachować szczególną ostrożność na terenach masowego występowania kleszczy i w sezonie ich wzmożonej aktywności;
- stosować środki odstraszające kleszcze – zawsze zgodnie z instrukcją producenta;
- uważnie sprawdzać ciało swoje i swoich dzieci po powrocie do domu.
Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu inspektorowi pracy, których właściwość ustala się według miejsca, w którym praca była wykonywana. Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie choroby zawodowej, wszczyna postępowanie, a w szczególności kieruje rolnika do jednostki orzeczniczej na badanie, w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania. Inspektor sanitarny, na podstawie zebranego materiału dowodowego, a w szczególności, na podstawie orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej i oceny narażenia zawodowego rolnika, wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
Zapraszamy do zapoznania się z broszurami prewencyjnymi KRUS dostępnymi na stronie internetowej lub zapraszamy do najbliższej Placówki Kasy.
Opracowano w KRUS PT Świdnica wykorzystując materiały ze strony: www.krus.gov.pl
Komentarze (0)